اسب سیاه وحشی

اسب ِ سیـــاه ِ وحشی، کجا می­روی به ناز؟
در پشت سر، چه دیده­ای؟ ای سرو ِ سروناز
از آسمــان فتاده­ای؟ آیـــا ز کوهســـــــــار؟
همراه چشمـــه­ها شـــده جاری، به دشت باز
با یال ِ خــــود، همیشــه، دلی را ربـــوده­ای
بر سینه بنگری، شــده از شـــوق ِ یال، باز
رنگ ِ سیاه ِ سوخته، ز شقــایق ستانده­ای؟
یا شستــــــه­ای به آب ِ سیاهی؟ غـَــم ِ نیاز
همچون عقاب، بال به صحرا گشـــوده­ای
یا چــون کبــوتری، شــده در ابر، یکه تاز
با چشـم ِ باز، چه دیــــــــــدی؟ که آب را
گسترده­ای، به پهنــــــهء گیتی، چو جانماز
کن نیتی، که آب ِ وضو، زیر ِ پای ِ توست
چـــونان دلی که، برای ِ نیازی، کنــد نماز

احمد شربیانی، تاریخ سرایش: 23/05/1387 تهران، تاریخ انتشار: 29/03/1389 هجرت شمسی