من پـر از، بـاران ِ بارانـم هنـوز
در دلـم، دل تنـگ ِ یارانـم هنـوز
*
گل به گل، گلبرگ مهـر و آشتی
دسته دسته صبح، حیـرانم هنوز
*
چشمه هــای ِ آبـی ِ کـوهی بلنــد
جویبـاری، دشـت و دامانم هنوز
*
نسترن ها یـاس، دردل کشته ام
خوشه خوشه نخـل ِ آرامم هنـوز
*
بـوتــه های ابـر ِ چشمم در گـذر
سبزه زار ِ خاک ِ ایـرانم هنــوز
در بغل گل بوته ی صلحی سفید
سـرخی ِ خون رنگ ایـمانم هنـوز
*
پرچـمی افراشتـم، در بـاغ ِ بـاد
گوئیـا، فــرزند ِ ایـــرانـم هنـوز
***
احمد شربیانی 27/02/1387 تهران
احمد شربیانی 27/02/1387 تهران
۴ نظر:
خاک پايش توتياي چَشم ِ دل
زنده ام گر، بهر ايرانم هنوز
......
ايران به داشتن فرزندي فرهيخته و عاشق چون شما به خود باليده و مي بالد هنوز.
موفق باشيد و شاد و سلامت تا هميشه هاي ايران عزيزمان
آزمایشی
با سلام از نوع وبلاگی حضور آقای مهندس گرامی
از اینکه این وبلاگ رو درست کردید خوشحالم. مفهوم درست کردن اون یعنی اجازه ی ابراز نظرات به همه. این خیلی شجاعت میخواد. چون یکی مثل من ممکنه پیدا بشه و شروع کنه به انتقاد سرسختانه از هرچی شعره وغیره. (شوخی میکنم، اینقدر هم آدم بدی.... ببخشید، آدم منتقدی نیستم، فقط یه کم کمتر:-)) اما امیدوارم با این وب لاگ همه ی چیزهای خوب بیشتر بشه. در مورد شعر جالبتون میخوام بگم که در اولین خطوط غرق شدم، با دومی تازه شدم، درسومی و چهارمی جان گرفتم، از بیت پنجم به بعد احساس کردم درحال خوندن شعری جدیدم و باید از اول شروع کنم. احساس می کنم شعر شما دوتا شعره. اما نمی دونم چرا چنین احساسی دارم. گفتم براتون بنویسم و نظر خودتون رو هم بدونم.
باسلام عکس های آن شب با حسین هزارخانی را برایم ارسال کن .دوست دار تو محمودعابدی
ارسال یک نظر