.jpg)
کاش آنجا بودیم، ستاره ها همگی آرمیده اند، خستگی راه درمیکنند انگار، از گردش به دور آسمان باز گشته اند. امّا، گویا چشمک نمیزنند. با چشم باز، دراز به دراز آرمیده اند. رنگ گلبرگشان، خوب بنگرید. نوری به رنگ سپید، آنجا درون جام. کهکشان راه شیری، با ابواب جمعی ستارگان، مهمان خاک زمین شده، پاهایشان درون زمین. سرها به آسمان. گویا بهشت را تفسیر میکنند.
.
احمد شربیانی، تاریخ نگارش و انتشار: 04/06/1389 مکان: تهران
۴ نظر:
و ستارگان تنها موجودات درخشانی هستند که سالها پس از مرگشان به ما چشمک می زنند...
با سلام خدمت بهتری دایی دنیا
طاعت و عبادات شما قبول.
مطالب وبلاگ بسیار عالی بود. برای آپلود عکس ها بهتر است از img98.com استفاده کنید.
دوستدار شما ایمان
سامان جان ممنونم که سرزدی، بازهم بنواز دل انگیز مینوازی و بنگار که نگاشته هایت به سامان است و نگارینه
ایمان جان، عزیز دائی، چه خوب که پیدا کردی و خواندی دل گزیده و نگاشته های ایام دلتنگی هایم را، نمیدانم چرا چنین ناروائی برای یک تصویر میکنند.
ارسال یک نظر